Serserimm Hala Yuva Arıyor, İstanbul, İstanbul

11 aylık son derece terbiyeli oğluşum serseri’yi neden vermek zorundayım? Benim çocukluktan epilepsim var zaman zaman geçti zaman zaman tekrarladı ama 2 yıldır nöbetim yok ilaç kullanmıyorum. Ayrıca benim toz ve polenlere karşı da alerjim vardı ama az seviyedeydi bahar aylarında daha çoğalıyordu ve ilaç kullanıyordum ancak alerji ilaçları epilepsiyi tetikliyor noröloğum alerji ilacım çok gerekli değilse bırakmamı istedi beyin elektromda dalgalanmalar görmüştü bende çok da zorunlu olmadığım alerji ilacımı bıraktım. Bir süre sonra hamile kaldım kedi köpek kuşlara karşı alerjim hiç olmamıştı ancak hamilelikle birlikte alerjim kötüleşti kedi köpek kuşa karşı da alerjim gelişti alerji ilacını hem hamileliğim yüzünden hem de epilepsimi tetiklemek üzere olduğundan kullanamıyordum zorlanmaya başlamıştım ama kedimden vazgeçmemeye çalışıyordum Sonrasında kadın doğum uzmanım toxoplazmaya karşı bağışıklığın yok ayrıca düşük tehliken var bu kadar hassas bir hamilelikte kedi büyük bir tehlike dediğinde kahrolarak oğlumdan ayrılma kararını almak zorunda kaldık… Benim çocukluğumdan bu yana hep kedim, kedilerim oldu kedisizlik nasıl bir duygu bilmiyorum. Kedilerimden beni sadece ölüm ayırdı. Şimdi oğluşumu kendi ellerimle babamın bahçesine bırakmış olmak beni kahrediyor. Kendimi vicdansız biri gibi hissediyorum affedemiyorum suçluluk duyuyorum. Lütfen bu konuda bana yardımcı olup oğluşuma bir yuva bulur musunuz? Size biraz oğluşumu anlatayım; Oğluşumun annesi babamın bahçesindeki 8 aylık bir kediydi. Tek yavrusu olmuştu o da serseriydi ama sütü kesildiği için ona bakmayı bırakmak zorunda kalmıştı. Serseri'yi 15 günlükken sokakta ölmek üzereyken aldım. Hastaydı zayıftı ateşler içinde yanıyordu. Annesi 8 aylık bir kediydi. Tek yavrusu olmuştu o da serseriydi ama sütü kesildiği için ona bakmayı bırakmak zorunda kalmıştı. Diğer kediler de onu hırpalamıştı. Almasaydık ölecekti. Haydarpaşa Hayvan Hastanesine götürdük. İğneleri ilaçları hepsini düzenli yaptırdık. Günlerce ölümle pençeleşti kabuslar görüp sıçrıyordu başında bekledim sabahlara kadar. Hayata bağlamak için çok çaba sarfettik. Eşim ve ben onu oğlumuz gibi sevdik evimizin bir ferdi oldu. Çok minikti eşimin avucuna sığıyordu geceleri koynumda tutuyordum yoksa titriyordu gündüzleri de sıcak su torbası yapmıştım ona sarılıp uyuyordu. İlaçlar ve bakımla toparladı kendini 15 gün sonra yani 1 aylıkken oyun oynamaya ortalıkta dolaşmaya bize kafa tutmaya sinirlenmeye bile başlamıştı minik şebeğim. Hastanedeki doktora pire sorununu nasıl çözeceğimi sorduğumda bana bir marka önerdi bende o markayı alıp bir Pazar günü babamın bahçesinde onu pire tozu ile ilaçladım. Bu konuda deneyimliydim miktarını biliyordum. Ancak kısa bir süre sonra bebeğimde zehirlenme belirtileri başladı. Hastane Pazar günü kapalıydı hemen yakınlardaki bir kliniğe götürdüm. Dr.Kağan Bozkurt bebeğimin hayatını kurtardı. Doktorun masasında kalbi durdu Kağan bey onu hayata döndürdü. Koluna serum takıp kucağıma verdiklerinde dünyalar benim olmuştu. Sonrasında ise hiç ayrılmadık. Hep iç içe olduk. Çişini asla sağa sola yapmadı. Kum kabına kaka yaptığında bana seslenirdi bende gidip dışkıyı tuvalete atardım bigün sifon bozuldu çekemedim kovaya su doldururken baktım ki klozetin yanında ve bana sesleniyor sifonu çekmemi istiyordu. Kovayla su döktüm klozetin kenarından içine baktı ve gitti. Başta inanamadık onra eşim de bende bunu test ettik birkaç kez ve gördükki doğruydu oğluşum hijyene önem veriyordu. Kocaman oldu hala da öyle birisidir o. Oğlumu kısırlaştırmadım. Bunun nedeni ise kısırlaştırmadan sonra yaşanan kilo problemi ve idrar yolu sıkınıtları. Kızgınlık döneminde bırakın eve çiş yapmayı sağa sola çiş attırmayı babamın bahçesindeki kısırlaştırılmış dişi kedilerin yanına götürdüğümde bile bahçeye çişini yapmadı. Eve gelip kumunu kullandı her zaman. Birgün kum kabını eşim temizlemiş ve işe gitmiştik. Akşam eve geldiğimde oğluşum beni kapıda karşıladı ama ağlar gibi miyavlıyordu bi sıkıntısı vardı beni kum kabının yanına götürdü bir baktım ki içinde kum yok. Eşim temizledikten sonra kum koymayı unutmuştu ve oğluşum evideki büyük saksının toprağına bile çiş yapmamıştı. Çişi gelmediğinden değildi tutmuştu çünkü kumu koyduğumda nerdeyse bir insan kadar çiş ve dışkı yaptı. Bunların dışında çok oyuncudur onunla ilgilenmenizi oynamanızı ister ilgilenmez oynamazsanız mırıl mırıl söylenerek gezinir ortalıkta. Hayır’dan evet’ten gel’den git’den anlar. Aşkım bitanem oğluşum gibi hitapları sever. Ne yazıki ondan ayrılmak zorunda kaldım şu an babamın oturduğu sitenin bahçesinde ve çok mutsuz. Babam ona bakıyor ilgileniyor ama iştahı yok eskisi gibi yiyemiyor kilo verdi. Sanırım lafı çok uzattım. Kısacası Serserimi Oğluşumu bizim kadar evladı gibi sevecek, 2 gün sonra sıkılıp onu sokağa atmayacak, onu dövmeyecek, bakacak ve ilgilenecek koruyacak bir aileye ihtiyacımız var.