Terkedilmiş, şantiyeye zincirlenmiş, (bulduğumda perişan halde ve psikolojisi oldukça bozuk haldeydi) bir köpeğim var. Kendisi ilgi bağımlısı, bir senedir bizde ve resmen gözünün içine bakıyoruz. Ailenin bir ferdi kadar sevilip zaman zaman şımartılıyor. Bu bir senede oldukça toparladı, hala dışarıya karşı agresifliği kıskançlığı olsa da bize tapıyor. Ancak her an her saniye yanımızda olmak istiyor uyurken bile dizimizin dibinde olacak o derece. Yoksa mızıldanmaya başlıyor. Yalnızlığa tahammülü yok. Son zamanlarda tuvalet alışkanlıklarında değişiklikler olmaya başladı ve kafama takılan şu oldu. Acaba zeytine gereğinden fazla mı ilgi gösteriyorum /gösteriyoruz? Sizce böyle bir şey mümkün mü? Görüşleriniz nelerdir?