Kedilerin calicivirus (feline calicivirus) enfeksiyonu (fcv), bu enfeksiyon kedilerde akut, subakut ve kronik formlarda seyreder. calicivirus enfeksiyonu kedilerde üst solunum yolu enfeksiyonları ve ağız hastalıklarının nedeni olan ve en sık olarak gözüken enfeksiyonudur. öyle ki kedilerin calicivirus enfeksiyonu kedilerde ortaya çıkan solunum yolu enfeksiyonlarının iki önemli etkeninden bir tanesidir.
virus caliciviridae familyasından, vesivirus cinsi bir virustür. calicivirus hızlı bir şekilde evrimleşmesine izin veren, pozitif (haberci) kutupsallığa sahip küçük, tek zincirli bir rna genomuna sahip bir virustür.
kedigiller familyasında yer alan bütün hayvanlar bu etkene duyarlı olmasına rağmen, sadece kedilerde akut enfeksiyon belirtileri meydana gelebilmektedir. çok sayıda serotipi olan bu etkenin bazı serotipleri hayvanlarda hafif derecede klinik belirtilere neden olurken, diğer bazı serotiplerin (pnömotropik serotipleri) kedi yavrularında %30 oranında ölümle sonuçlanan hastalığa neden olduğu tespit edilmiştir.
etiyoloji
kedilerin calicivirus (fcv) etkenlerine bağlı olarak kedilerde bronşitis, bronkopnömoni, pnömoni, ülseratif hastalıklar, enteritis ve artritis meydana gelir. kedilerin calicivirus partikülleri akut fazda elektron mikroskobu ile dışkıda çok rahatlıkla görülebilir. fakat bu etkenleri hücre kültürlerinde üretmek mümkün olmamıştır. feline calicivirus (fcv) enfeksiyonlarına daha çok aşılanmamış pet barınaklarındaki genç kedilerde rastlanır.
kedilerin calicivirus klinik belirtiler
kedilerin calicivirus enfeksiyonları genellikle herpes viruslarının neden olduğu solunum yolu enfeksiyonlarına göre daha hafif seyreder.
inkübasyon süresi 3-5 gündür.
iştahsızlıkla birlikte bir kaç gün devam eden yüksek ateş, durgunluk ve göz yaşı akıntısı ile seröz burun akıntısı görülür.
ağız boşluğunda dilin dorsum kısmında, sert damakta ve dudak çevresindeki yüzeysel ülserlere burun boşluğunda da rastlamak mümkündür.
deneysel olarak enfekte edilmiş kedilerde etkenin 20 gün süreyle vücut ekskretleriyie atıldığı görülmüştür. etkenin orofarenkste ise yaklaşık 30 günden fazla kaldığı ve bazı hayvanlarında yaşamları boyunca etkeni taşıdıkları saptanmıştır.
